Συνήθως μέσα στην ψυχή μας έχουμε παράπονα, σκέψεις αρνητικές για τον εαυτό μας, θυμό για ανθρώπους που δεν μας φέρθηκαν καλά, πίκρα για αναμνήσεις τις παιδικής μας ηλικίας….
Πόσο πολύ μας επηρεάζουν όλα αυτά; Γιατί δίνουμε τόση πολλή από την ενέργεια και τον χρόνο μας σε όλα αυτά; Πόσο συχνά κάνουμε σενάρια ότι εκδικούμαστε όσους μας υποτίμησαν και βρίσκουμε τελικά το δίκιο μας;
Όλες αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήματα εντείνονται τόσο πολύ γιατί ξυπνάνε όλες τις αρνητικές πεποιθήσεις που έχουμε πιστέψει για τον εαυτό μας. Έτσι κάθε φορά που αισθανόμαστε ότι οι άλλοι δεν μας καταλαβαίνουν, ότι μας υποτιμούν, ότι μας αποκλείουν και μας απορρίπτουν, αρχίζουμε να αμφιβάλουμε για το αν αξίζουμε την αγάπη, την φιλία, την αποδοχή. Συνήθως ένα μαύρο σύννεφο καταλαμβάνει την ψυχή μας, ένας κόμπος το στομάχι μας, άγχος, θυμός και στενοχώρια την καρδιά μας.
Η ψυχοθεραπεία μας βοηθάει να αποκτήσουμε συνείδηση για ό,τι μας συμβαίνει. Μας ενθαρρύνει να καταλάβουμε το τραύμα μας, να το φροντίσουμε και να διαχειριστούμε όλα τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές που προκύπτουν από αυτό.
Όμως υπάρχει και ένα άλλο επίπεδο που θα μπορούσαμε να δουλέψουμε επίσης. Έχει να κάνει με τον τρόπο που απελευθερώνω το τραύμα μου μέσα από την κίνηση. Το σώμα έχει τη δυνατότητα να χορέψει, να εκφράσει αυθόρμητα, χωρίς πολλή διανοητική σκέψη, τις πληγές του. Ο θεραπευόμενος μιλάει με κίνηση, νιώθει, είναι ο εαυτός του. Η κίνηση λειτουργεί ως σύμμαχος μη λεκτικός και αυθόρμητος στην επεξεργασία του τραύματος. Με αυτόν τον τρόπο έρχονται στην επιφάνεια συναισθήματα και προβληματισμοί που συζητιούνται με τον θεραπευτή.
Μέσα από αυτές τις συνεδρίες διαπίστωσα ότι οι θεραπευόμενοι εκφράζουν κομμάτια του εαυτού τους πιο ελεύθερα, χωρίς οι ίδιοι να λογοκρίνονται ή να σκέφτονται πώς πρέπει να μιλήσουν. Η κίνηση στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία μας ενθαρρύνει να εκφραστούμε χωρίς να μας περιορίζουν τα πρέπει μας. Ο συνδυασμός της επεξεργασίας του τραύματος με συνείδηση και κίνηση βοηθάει το εύρος της κατανόησης του εαυτού μας.