Τελείωσα το Τμήμα – Πρόγραμμα Ψυχολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα με το Πανεπιστήμιο, άρχισα να παρακολουθώ συστηματικά σεμινάρια για τις σχέσεις στην ελληνική οικογένεια, όπως το διετές σεμινάριο στο Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων της Χ. Κατάκη με θέμα τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικογένειας.
Στη συνέχεια εκπαιδεύτηκα για 4 χρόνια (2003-2007) στο Συστημικό Κέντρο Εκπαίδευσης και Ψυχοθεραπείας ΣΚΕΨΥΣ, κοντά στον δρα Μανώλη Τσαγκαράκη, ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή και τον συνιδρυτή του κέντρου Γιώργο Οικονόμου, ψυχολόγο -ψυχοθεραπευτή. Η τετραετής εκπαίδευσή μου στο Συστημικό Κέντρο ολοκληρώθηκε με πρακτική άσκηση στην ομαδική ψυχοθεραπεία, που διήρκησε ακόμη δύο χρόνια.
Έχω συμμετάσχει σε πολλά σεμινάρια που έχουν να κάνουν με το εσωτερικό παιδί, την θεραπεία τραυμάτων, τις σχέσεις, τη δημιουργία της πραγματικότητάς μας. Επίσης έχω παρακολουθήσει το βιωματικό σεμινάριο ανάπτυξης των δεξιοτήτων του εμψυχωτή (22/11/14 – 10/5/15) στο Εργαστήριο Θεατρικού και Εικαστικού Παιχνιδιού Κόκκινη Κλωστή.
Εδώ και 20 χρόνια δουλεύω στο δικό μου γραφείο με ομάδες, οικογένειες, γονείς, ζευγάρια, εφήβους και άτομα που ενδιαφέρονται να έρθουν σε επαφή με τα βαθύτερα κομμάτια του εαυτού τους. Απευθύνομαι σε ανθρώπους που έχουν την επιθυμία να εξελιχθούν, να δημιουργήσουν, να ανακαλύψουν τη δυναμική τους, καθώς αγκαλιάζοντας τα εμπόδια, τα μετατρέπουν σε αφετηρία αλλαγής. Κάνω ομάδες προσωπικής ανάπτυξης, αυτογνωσίας και βιωματικά σεμινάρια.
Από το 2002 εργάζομαι ως οικογενειακή θεραπεύτρια στο τμήμα Οικογενειακής και Συμβουλευτικής Θεραπείας του Ψ.Ν.Α (Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αθηνών) με ατομικές, οικογενειακές συνεδρίες και συνεδρίες ζευγαριών.
Από το 2009 ως το 2019 ήμουν συνθεραπεύτρια με τον Μανώλη Τσαγκαράκη, συνιδρυτή του ΣΚΕΨΥΣ. Έχω κάνει ομιλίες σε νηπιαγωγεία για την ενίσχυση της σχέσης γονιού-παιδιού, σε ιδιωτικά κέντρα για τους δεσμούς με “τους σημαντικούς άλλους”, σε εταιρείες και δήμους για το πώς μπορούμε να στηρίξουμε τον εαυτό μας και να δημιουργήσουμε τη ζωή που ονειρευόμαστε.
Είμαι μέλος της ΕΛΕΣΥΘ (Ελληνικής Εταιρείας Συστημικής Οικογενειακής Θεραπείας).
Έχω σπουδάσει θέατρο στη σχολή Ίασμος και έχω ασχοληθεί με τον χορό και το κλασικό μπαλέτο.
Το θέατρο και ο χορός με βοήθησαν να εμπλουτίσω τις βιωματικές ομάδες με τα παιδιά και τους εφήβους.
Είμαι παντρεμένη και έχω μια κόρη.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Από νωρίς άρχισα να παρατηρώ τις συμπεριφορές των ανθρώπων και να νιώθω τα συναισθήματά τους. Έβλεπα ανθρώπους που ήθελαν να δημιουργήσουν μια όμορφη και ουσιαστική σχέση, δημιουργούσαν, όμως, μια σχέση με επιθετικότητα και θυμό. Ερχόμουν σε επαφή με γονείς που ήθελαν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους, αλλά δεν ήξεραν πώς να δείξουν και να μεταδώσουν την αγάπη τους. Ένιωθα ότι πολλά παιδιά βιώνουν απόρριψη, αυστηρότητα και άκαμπτα όρια. Παιδιά που δυσκολεύονταν να εκφράσουν τον εαυτό τους στην οικογένειά τους και η οικογένεια δυσκολευόταν να αποδεχτεί τα ταλέντα και τις βαθιές τους επιθυμίες. Συναισθανόμουν τους νεαρούς ενήλικες που είχαν όνειρα και επιθυμίες για τη ζωή τους, αλλά το δεν μπορώ, το δεν θα τα καταφέρω τους έκοβε τα φτερά. Κατανοούσα εκείνους τους ανθρώπους-γυναίκες και άνδρες-που ενώ μέσα τους ήταν γεμάτοι με φως, με ικανότητες, με ιδέες, με αγάπη, με θετικά κίνητρα και προθέσεις για τον εαυτό τους και τους άλλους δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν μια ζωή που να τα ενσωματώνει όλα αυτά. Συμπονούσα επίσης τους ανθρώπους που τα βαθιά τους τραύματα τους επηρέαζαν και δυσκολεύονταν να βιώσουν τη χαρά και την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις προσπαθούσα να καταλάβω τι συμβαίνει και, ενώ οι άνθρωποι θέλουν να χαράξουν ένα συγκεκριμένο δρόμο, δημιουργούν τελικά κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που πραγματικά επιθυμούσαν.
Τι παρεμβαίνει; Τι τους απομακρύνει από το όνειρό τους; Τελικά μπορούμε να εκπληρώσουμε τις βαθιές μας επιθυμίες; Τι συμβαίνει με το θυμό μας, τη θλίψη μας, την απογοήτευσή μας; Μπορούμε άραγε να τα αντιμετωπίσουμε και πώς;
Όλες αυτές οι σκέψεις και τα ερωτήματα σταδιακά με οδήγησαν στην ενασχόληση με την ψυχολογία.